Pożegnanie Mieczysława Mełnickiego

Z ogromnym żalem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 1 lutego br. w wieku 80 lat zmarł Mieczysław Mełnicki, legenda polskich wyścigów konnych, wspaniały człowiek, wyjątkowy dżokej i świetny trener.

Rodzinie i bliskim przekazujemy najszczersze wyrazy współczucia.

Msza żałobna odbędzie się w  w piątek 8 lutego o g. 12.00, w kościele św. Maksymiliana Marii Kolbego przy ul. Rzymowskiego 35 w Warszawie.

Mieczysław Mełnicki karierę jeździecką rozpoczął w 1954 r. na wrocławskich Partynicach. Wkrótce jednak przeniósł się do Warszawy i na stałe związał ze Służewcem.

Jako jeździec wygrał 1 663 gonitwy, ustanawiając niepobity do tej pory rekord. Dosiadane przez niego konie wielokrotnie triumfowały w gonitwach klasycznych:

  • Gerona (1963), Orestilla (1965), Smużka (1975), Norika (1977) – w Nagrodzie Wiosennej,
  • Awantaż (1960), Salwador (1963), Demona (1964), Haracz (1965), Daraj (1967), Oltis (1969), Pawiment (1977), Skunks (1979), Demon Club (1981) – w Nagrodzie Rulera,
  • Demona (1964), Sekwoja (1975), Skunks (1979), Demon Club (1981) Neman (1984), Korab (1985) – w Nagrodzie Derby,
  • Gerona (1964), Sekwoja (1975), Smużka (1976), Norika (1978), Nursja (1983) i Jaka Bądź (1984) –  Nagrodzie Liry (Oaks),
  • San Thiago (1962), Gerona (1964), Księżyc (1986).  Za granicą na Demonie w Wiedniu (1964) – w Nagrodzie St. Leger.

Mieczysław Mełnicki jako jeździec czterokrotnie wygrał także Wielką Warszawską: na Demonie (w 1964 i 1965 r.), Jarabubie (1981) i Księżycu (1986).

W gonitwach dla koni arabskich czystej krwi błękitną wstęgę zdobył dwukrotnie – na koniu Finisz w 1971 r. (tr. Szczepaniak) i Piechur w 1983 r. (tr. Dzięcina), a w wyścigach koni półkrwi aż cztery razy: na klaczy Draga (1966 r., tr. Matczak), ogierze Ryś (1969 r., tr. Szczepaniak), klaczy Dragena (1970 r., tr. Szczepaniak) i ogierze Fant (1986 r., tr. Dębowski).

  • w 1964 r. w Berlinie (Czadda, Nagroda Bratysławy; Demona, Nagroda Berlina) oraz w Wiedniu (Demona, Nagroda St. Leger),
  • w 1965 r. w Warszawie (Haracz, Nagroda Belgradu),
  • w 1972 r. w Wiedniu (Araks, Nagroda St. Leger),
  • w 1975 r. w Budapeszcie (Iskiernik, Nagroda Ułan Bator),
  • w 1976 r. w Wiedniu (Nador, Nagroda Salzburger Nachrichten), Budapeszcie (Nador, Nagroda Kinscem Dij) oraz w Pradze (Ścibór, Nagroda Moskwy; Smużka, Nagroda Pragi),
  • w 1977 r. w Budapeszcie (Smużka, Nagroda Kincsem Dij),
  • w 1978 r. w Warszawie (Akcept, Nagroda Sofii; Diakowa, Nagroda Bukaresztu; Jerot, Nagroda ZHiOZ),
  • w 1979 r. w Berlinie (Dżudo, Nagroda Sofii i Nagroda Pokoju; Diakowa, Nagroda Berlina; Jerot, Nagroda Warszawy) oraz w Wiedniu (Skunks, Nagroda St. Leger),
  • w 1981 r. w Pradze (Seczuan, Velka Cena Cs. Turfu),
  • w 1983 r. w Warszawie (Derval, Nagroda Berlina; Nursja, Nagroda Pragi), Lipsku (Knieja, Nagroda 34-lecia NRD) oraz w Pradze (Epsom, Velka Cena Cs. Turfu),
  • w 1984 r. w Wiedniu (Neman, Nagroda Derby), Pradze (Juror, Nagroda Derby), Karlowych Warach (Jaka Bądź, Cena Thermalu) oraz w Berlinie (Jaka Bądź, Nagroda Pragi),
  • w 1985 r. w Wiedniu (Korab, Nagroda Derby; Northolt, Preis Der Rennbahn Służewiec), Berlinie (Dulicz, Nagroda Freundschaftspries), Budapeszcie (Vilnius, Nagroda Bukaresztu) i w Pradze (Dulicz, Velka Cena Cs. Turfu; Vilnius, Cena Hl. Mesta Prahy),
  • w 1986 r. w Bratysławie (Mocarz*, Cena Turf-Klubu SZM), Pradze (Niderlandia, Cena Hrebcina Napajedla), Budapaszcie (Korab, Kincsem Dij) oraz w Karlowych Warach (Korab, Nagroda Berlina).

W 1987 r. Mieczysław Mełnicki rozpoczął pracę trenerską, którą kontynuował nieprzerwanie aż do ubiegłego roku (stajnia Demona). Trenowane przez niego konie ponad 500 razy mijały celownik jako pierwsze. W 2003 r., będący w jego treningu a dosiadany przez dżokeja Jerzego Ochockiego, Joung Islander odniósł zwycięstwo w Derby. Najbardziej utytułowanym podopiecznym Mieczysława Mełnickiego był natomiast ogier arabski czystej krwi Marvin El Samawi, dwukrotny triumfator Nagrody Europy (w 2008 i 2009 r.), który potrafił pokazać się od dobrej strony również na torach niemieckich.